Als je nu je pijn zou moeten scoren? Hoeveel is dat dan? Van 1 tot 10. 0 is geen pijn, zelfs geen herinnering aan pijn. 10 is creperen van de pijn, zelfs niet over de grond kunnen kruipen. ‘Een 2.’ Dat antwoordde een cliënte, die sinds de opening van mijn praktijk in 2018 bij me komt, vorig jaar. Zij heeft veel last van chronische pijn, en vele operaties en pijnmedicatie achter de rug. Ik verschoot me een bult, sprong bijna uit mijn vel en tegen het plafond tegelijkertijd. Niet handig als je een dieptemassage aan het geven bent. Ze kwam van een 8-9. ‘Ja’, beaamde ze. ‘Dat ene intake consult dat je toen gedaan hebt, heeft me anders doen kijken naar pijn. Ik zie pijn nu niet meer als een vijand, maar als een signaal dat ik iets anders moet doen.‘
Het nut van pijn: Pijn zet ons in beweging. Het doet ons een andere lichaamshouding aannemen om het beschadigde weefsel de ruimte te geven om te herstellen. Mensen die geen pijn kunnen voelen gaan snel dood. Als je een blindedarmontsteking hebt bijvoorbeeld, maar je voelt niets. Pijn is dus geen duveltje dat komt zeggen dat je iets fout doet. Pijn is een engeltje dat je komt helpen om andere beslissingen te nemen. Of hoe mijn spirituele lerares het altijd zei: (Zo een echte met een purper gewaad) ‘Pain is the call of your soul where your love wants to flow.‘ ????!!! Hoe Benjy? Pijn is toch gewoon een zenuwsignaal dat er iets mis is? We hebben geen ‘pijnsensoren’. We hebben wel nociceptoren. Nociceptoren? Huh? Er zijn wel honderden uiteindes van zenuwcellen. De Pacinische lichamen, die meten trillingen en diepe druk. Meisner-lichaampjes en Merkel-cellen meten lichte druk zoals in de vingertoppen. Thermoreceptoren nemen hitte of koude waar. Chemoreceptoren nemen chemische verandering waar. En ga zo maar door. Vroeger noemden we nociceptoren met de botte bijl ‘pijnreceptoren’, maar dat klopt niet. Het zijn eerder “gevaar-sensoren” of “dreigingsdetectoren”. Ze spelen een rol bij het detecteren van potentieel schadelijke prikkels. Onze harsens verzamelen die informatie, combineren ze met andere psychologische factoren en gaan aan de hand daarvan bepalen of je nu pijn moet voelen of niet. Dat noemen we ‘de pijnbeleving’. De omstandigheden waarin je je bevindt bepalen dus mee het niveau van pijn dat je ervaart. Stel je voor: een voetballer, laten we Kevin de Bruyne nemen, scoort een goal in de finale van het WK en het volledige 11-tal, mét de reserveploeg én verzorgers springen op Kevin. Kevin gaat daar helemaal geen last van hebben en speelt nog lustig 45 minuten door. Daartegenover staat Tim, een fictief random persoon, op de bus te wachten. Op weg naar zijn werk, waar hij helemaal niet graag is, en plotseling uit het niets springt die hele bende op Tim. Denk je dat hij daarna leutig op de bus stapt naar zijn werk? Of gaat hij daar fysiek veel pijn van hebben? Ja, nee Benjy, als er pijn is, dan is er toch altijd iets fysiek mis? Het Is belangrijk dat mensen met chronische pijn ook op de hoogte zijn van fantoompijnen. Mensen die door een ongeluk of van bij de geboorte een ledemaat missen, kunnen reële pijn ervaren specifiek in de pinkteen of pinkvinger, ook al hebben ze geen arm of been meer. Er is een soort holografische foto van ons lichaam opgeslagen in een specifiek hersengebied. Dat bevindt zich in een dunne band van je oor naar je kruin. Dit gebied krijgt bij fantoompijnen prikkelingen. Niet alle mensen met fantoompijnen hebben de hele tijd pijn. Ze ervaren die meer als er meer ‘dreiging’ is. Dit gebeurd allemaal onbewust. Wat we zeggen. Eten. Drinken. Onze sociale context. Hoe we slapen. De zin van het leven. Al die dingen hebben een invloed op de pijnbeleving. Al deze dingen zijn sinds het ontstaan van de mensheid radicaal veranderd. We eten geen mensvoer meer. We slapen niet wanneer het donker is.
We zijn overprikkeld door onze schermpjes, waardoor we eenzamer en eenzamer worden. Onze genen zijn in de war en dit kan bijdragen aan een verhoogde pijnervaring. Wil je daar wat aan doen, dan is de eerste stap een Oer-analyse. Hierbij krijg je 100% de volle aandacht voor 2 uur lang en maken we een plan van aanpak. Wat de ‘dreiging’ ook kan doen minderen is een sessie voetreflexologie. Kom genieten van een sessie en breng jezelf terug in balans. Stress stapelt zich op in de spieren. Die gaan verkleven en dat geeft pijn. Er is ook ‘fijne’ pijn. Dat gebeurt bijvoorbeeld tijdens een sessie dieptemassage. Door diepe dwarse fricties op de verstijfde spieren kan daarna alles weer vrijer stromen en komt die nek, rug of schouder terug vrij. Het is mijn persoonlijke missie om zoveel mogelijk mensen te ondersteunen door inzicht te bieden in de oorzaak van lijden en meer oorzaken van geluk te leren (h)erkennen. Met Vriendelijke Groe(n)tjes Ben Chi Benjamin